Zembereði kýrýk, eski bir saatte, Durur zaman, acýlar susmaz, Kýrýk dökük anýlar dizilir sessizce, Hangi söze, hangi dosta sýðar bu yük?
Gece çöker, uyur þehir, bir nefes bile sessiz, Ama koynumda, ölümün soðuk gülüþü, Kurnazca süzülür, bakýþlarý karanlýk, Gizli bir yaradan kan sýzar, görünmez iz.
Kirpik gölgelerine düþer acýlarýn aðýrlýðý, Dudaklarýma konan soðuk, sabahý bekler, Hangi uykuya, hangi düþe sýðar bu hasret? Karanlýk büyür içimde, sessizlik kadar derin.
Yitmiþ umutlarýn külleri savrulurken, Kýrýk dökük hayaller, dökülür bir bir, Bir ömür süren hüzünle, sessiz baðdaþ kurmuþ, Baðrýnda acýnýn, susar ama yakar, sözsüzce.
Yýkýk duvarlar, yarým kalmýþ cümleler, Göðsümde sükût eder, eski bir aþkýn izleri, Hangi bahara, hangi umuda doðar bu öfke? Küllerle örterken üzerini, her düþ yeniden dirilir.
Ve yine de yanar, görkemli bir yangýn gibi, Ne kül olur, ne söner, kendini hatýrlatýr, Bir baþka gecede, bir baþka gözde can bulur, Unutulmaz izlerin yankýsýyla, acý yeniden doðar.
sevgi denizi
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.