Yürümek

Mavi bir sabaha uyanmak
Ekim sonlarý þu yalnýzlýðýmýzda
Ve dünyayý duymadan
Baþka seslerin Farkýna varmadan
Nereye gittiðini bilmeden
Mavi bir sabaha uyanmak
Ekim sonlarý þu yalnýzlýðýmýzda

Ve yürümek
Sonu hiç gelmeyecek gibi

Raylar üzerindeki vagonlarýn
Koþtuðu gibi dipsiz karanlýklara belki
Bir daha dönemeyecek olmanýn verdiði hüzün gibi
Yürümek..
Gecenin karanlýðýnda
En karanlýðýnda
Mavi bir ekim sabahýnda
sensiz olduðumuzu bilerek
Ve de isteyerek
Yürümek
Þu yalnýzlýðýmýzda

Mavi bir ekim sabahýnda
Giden trenin son vagonundan
Dumanlý bakýþlar atarak
Gitmek ve kalmak arasýnda
Korkunç bir çaresizlikle seyretmek
Mavi bir ekim sabahýný
Þu yalnýzlýðýmýzda


Her ilerleyiþ
Birer uzaklaþmadýr
Diyordu bir filozof
Sustum..
Mavi bir ekim sabahý düþündüm
Ben nereye gidiyordum
Þu yalnýzlýðýmýzda

Senden ve kendimden
Arda kalan tek þey Zamandýr
Bomboþ ve koskocaman
Önemsiz ve de iþe yaramayan
Bir yalandýr
Gecenin sonundaki
Bulanýk bir zihindir
Mavi bir ekim sabahýnda
Þu yalnýzlýðýmýzda

Yürümek diyordum
Kararan zihinleri en iyi daðýtan
Dünyayý arkada býrakarak
Ve seni düþünerek
Hem de mavi bir ekim sabahý
Havanýn soðuðuna aldýrmadan
Þu yalnýzlýðýmýzda



Yaðmur hiç eksik olmuyor ekimden
Adýmlarým sana doðru yaklaþýyor
Düþünceler ýsýnýyor
Soðuyan havaya inat
Hýzla ilerliyor adýmlarým
Belki de geriye doðru yavaþ yavaþ
Ekim sonlarý
Þu yalnýzlýðýmýzda

Tren yavaþ adýmlarla yürüyor
Ben en arkada ki vagonda
Geriye dönüþün mümkün olmadýðý
Mavi bir ekim sabahýndayým
Özlem dolu bakýþlarla
Zihnimdeki resimleri siliyorum
Yaðmur her zaman ki sakinliðinde
Bana soðuðu hissettiriyor
Ve Düþünceler git gide ýsýnýyordu
Ben donmak üzereyken
Ekim sonlarý
Þu yalnýzlýðýmda

Herkes bilmeli
Açýkça görüneni
O kadar anlattým
Boþa gitmesin hepsi
Filozof falan da deðilim
Görmek zor deðildir bunu
Ekimin sonu
Yalnýzlýðýn baþý
Sadece yürüyorum
Mavi bir sabah
Ve hep ayný yalnýzlýðýmla


Sosyal Medyada Paylaşın: