Suskun Özlem
Yudum,yudum içime çektiðim,
adýný bile koymadýðým bir özlem var,
kelimelere sýðmayan, sesini hiç bulamayan.
Dudaklarým suskun,
gözlerimden derinlere akar özlemin,
gizli bir dere misali,
kimse bilmez, kimse duymaz.
Gün olur, dalgalar gelir,
içimde susuzluk çaðlar,
bir tutam su, bir damla derman,
hiçbir þey yetmez, adýný söyleyemem.
Sen, yalnýzca bana yetsen,
kupkuru vadilerde dolan sessiz susuzluðuma uzansan,
ama sözcükler susuyor iþte,
sana susuzluðumda kaybolan ben…
Ne sesin, ne gölgen,
yine de izlerinle besleniyorum,
sýr gibi saklýyorum seni içimde,
suskun bir yaðmur gibi bekliyorum,
belki de bir gün yaðarým sana, iz býrakmadan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.