KAYISI REÇELİ

Kapanacak çatlaklar,
Sývanacak duvarlar,
Silinecek koltuklar,
Yýkanacak perdeler,
Ve diðer tamirat iþleri derken
Kaçýrmýþýz hayatý.

Olmaya oldu.
Birkaç vida sýksa birileri de,
Ýçimde gýcýrdayan þu salýncaklara...

Yeni saten perdeler assa,
Parlak atlastan,
Dallý güllü elbiselerim olsa.
Eski Sümerbank’tan.
Bahçemde güller,
Yerde çim.
Taþtan havuzlar
Ýçinde turuncu ve mavi balýklar,
Bir de kuþ evi olsun zeytin aðacýmda.
Mýrýldayan kediler, oynaþan köpekler...
Toza, buluta, suya karýþsam.
Dokunsam duru tenine havanýn.

Bir el olsa saçlarýmda gezinen.
‘’Olanlar senin suçun deðildi! ’’
dese.
Sarýlsa sýký sýký.
Ýnansam.
Her yerim süt koksa.

Tam o anda çocukluðum girse içeri.
Selamlaþsak.
Bakýþsak uzun uzun.
Konuþsak,
Yo yo sussak.
Sessiz sessiz bakýþsak.
Ve desem ki;
Ah zavallý kendim!

Ah benim hiç büyütemediðim zavallý kýzým.
Gülümsesen ya bir kerecik.
Neþe ile savrulsa eteklerin.

Bitecek kaygýsý olmadan somurabilsen bir þekeri.

Her yeri sarsa kokusu.
Ocaktaki kaysý reçelinin.
Ve yine de hiç büyümesem!
Gitmese o reçelin tadý damaðýmdan.

Bana yaþadýðýmý anýmsatan!!

Ama ruhlar bazen,
Önce ölürler bedenlerden.

Ve bir tabak kaysý reçeline
gömülürler.

Ve unutulsa da cesetler
Ruhlar öldüðünü asla unutmazlar..

Nasýl bir þey bu biliyor musunuz?
Her þeyi diri olan bir canlýyý,
Bir kase reçelle boðmak?!

Onu siz bilemezsiniz.
Hiç de bilmeyiniz..

Ben oturup hüzünlü þiirler yazarým,
Siz hiç bir þey olmamýþ gibi tat alýrsýnýz ya okumaktan.
Ýþte onun gibi bir þey.

Özlem SABA
www.ozlemsaba.com

Sosyal Medyada Paylaşın: