Kendinliðin kuytusunda nefes kokar yalnýzlýðýn Tercihinden elbet deðil ýsýrgan otu deðerse. Yolun baþýndayken daha kararlarýn gönülle Hayat için affetmek mi? Yalnýzlýk mý yaþama?
Tevhidini yaþarken affetmekden gül, ala Alýnmasý zor karar, affýn ile ölmek var Gönlü zengin kararla, huzur için gülmek var.
Kusursuzluk arama, kusursuzluk kendinde Ona yaman, buna kötü... Anlar dilsiz kalmasýn.
Hayat devam ederken affetmeyen, affetmeyen Kusursuz insan yok, gönlü sevgisiz gezen Yalnýzlaþýp, yalnýzlaþýp Tekliðini sorgulayan Gece uyku düþü gibi Yaþýyor mu, uyanýk mý Kime sorsan bilen yok.
Gönül limanýnda yalnýzlýðý arasa da Beden dünyasýnda yalnýzlýk çekilmiyor Yaþama sen kabusu Yalnýzlýklar uyku gibi Uyuþturur uyandýrmaz Affýn ile Muhabbetle yaþama.
Sosyal Medyada Paylaşın:
AZERZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.