Harap olmuþ topraklarýma halen tohumlarý ekiliyor aþkýn Sessizce esiyor rüzgar Düþüncelerim *kanatlarýndan öpüyor ölümü Oysa "Hüznün büyüðü olmaz " diyordu bir þarký sözünde çýðýrtkan
Baharýn getirdiði her þeyi alýp götürüyorken sürüklenip giden bulutlar Ah keþke biz de terk edebilseydik bu mevsimi eðer olsaydý *kanatlarýmýz ...!
Ölüme kucak açmýþlýðýmýz bu yüzden mi çaresizliðimizdir? Külü olur mu yanmaz kefenin? Olursa þayet külü; Rüzgarla savrulan tozlara kardeþ midir göçebeliði?
Yanmakta da deðilse çözüm; Bekleyebilir misin benimle Kral Akbabalarý çarmýhlandýðýmýz o yerde? O yer ki Mümkün deðildir geri çaðýrmak mutluluðu Ben gibi bir baþýna zirvesindesindir artýk Himalayalarýn
Neye yarar ki yalnýzlýk bereketli bahçelerindeyken Aden’in?
Ki Biliyorum Everest’in sýrt kuyularýndan birinde gizlidir elma bahçeleri Alev püskürten dev aðýzlarda fýrtýna külleri, salise sonrasý lapa lapa tipi grisidir aþka Ve Biliyorum Merak ediyorsun aslýnda kim olduðumuzu deliler gibi ...! Kim olduðumuzu nasýl bildiðimi merak ediyorsun
*Her yeni günün ardýndan tek maþrapa su döküyoruz umuda.. Sonra ölüyoruz! Aden’den yükselen alev külleri düþüyorlar Gokyo Göletlerine peþimizden
Ki Ýþte orda ... *Tam orda yeniden hayat buluyoruz aþka
Yalnýzca sen ve ben!
(Yýldýray Kýzýltan) Sosyal Medyada Paylaşın:
Yıldıray Kızıltan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.