Kapa gözlerini...
Bak,
Bu bir parça deliliðim,
Yakmadýðýn ateþte ýsýnýþý ellerimin.
Bak,
Bu mavi,
Hani gök gibi,
Hani yumunca gözlerini,
Beni düþündüðünde "duyduðum sesin rengi".
Bak,
Þu kül rengi,
Hani o þarký,
Hani duyar duymaz düþe giriþtiðimiz,
Yüzlerce kez ayný anda dinlesek bile,
Bunu hiç bir zaman bilemeyeceðimiz.
Bak
Þu kýzýl,
Hani gün batarken,
Hani Keþkeleri sustuðumda
Hani Loþ bir acýyla sözlerimi kaplayan,
Hani eþsiz manzaran.
Bak,
Þu küçük kýz,
Hani doðuþtan dilsiz,
Hani sadece sezen,
Hani hep mahcup,
Hep yalnýz, o duvar dibinde gezen,
Bak,
Bunlar dualarým,
Hani bulutlar gibi
Hani rahmetle köpüren,
Hani sýra bekleyen
Sessiz, zarfsýz, pulsuz adrese giden.
Bak,
Þu çirkin dev,
Benim diyemediklerim,
Hani ben sustukça karný doyan,
Hani n’en var dediðinde aðzýmý kapayan,
Her üþüdüðünde -c a n- yakarak ýsýnan...
Bak,
Þu lacivert,
Özlemdir.
Hani gece gibi,
Hani usul usul bir kente çöker gibi,
Hani ben....
Neyse,
Kapa gözlerini;
Beni unutma..!
Dengi Naz
Ýstanbul: 26.1.2024 18:34:00