Mevlânâ ve Goethe

Mevlânâ:
Rüzgârým ben, aþkým ateþi harlar
Vuslat ararým dünya bahçelerinde
Derdi olanlar bahar deresi gibi çaðlar
Gönül denizi de derindir, dalgalar haþin
Ýsterim aþk deryalarýnda gelsin ölüm
Ölümü zaten aþkta boðulmaktýr derviþin

Goethe:
Ey Doðu’nun güneþi, ey aþk evreni
Aþkla huzur bulmayan kalpler huzursuz
Mesnevinle kýlmýþsýn lalezar çevremi
Batý nefste kaldý, aþk doðudan geldi
Ben de bakýþýmý sana çevirdim
Sözlerin gönül daðýmý deldi

Mevlânâ:
Yaþamak aþký anlamaktýr, bilirsin
Susayan gönüller suya koþar, bilirsin,
Ama su da susayaný arar, bilirsin
Aþkýn yolunda ölüm,
yeniden doðuþ,
bilirsin…

Goethe:
Batý’nýn didaktik aklý
Doðu’nun þevkiyle yürürüm
Hafýz bir yaným sen bir yaným
Aþký kimse sizin gibi terennüm etmedi
Hissederim, ruhum senin ruhundan

Mevlânâ:
Hazinemiz gönlümüz
Aþk açar kapýsýný
Yaratan aþk ile yaptý
Bu insan yapýsýný
Yunus der: Gelin, tanýþ olalým
Tanýþ adamlara evim açýk
Baþka deðil ayný Hakk’a bakarýz
Arttýkça gözerimizde aþk ýþýltýsý

Goethe:
Anladým ki seninle ayný ufuklarý seyrederim
Dün bugün yarýn, ne fark eder
Öðrettin iþte, aþkýn mazisi yok
Ýstikbali meçhul
An! Elde var aþk
Hakikat denizinde birlikte kürek çekelim
Senin sesin Doðu’dan Batý’ya esen rüzgâr
Ey Mevlânâ, hoþgörüyle aç ruhumun baðýný
Yýkmak istiyorum þu benlik daðýný
Ne ettik ki, ne edelim! sen ben kavgalarýný
Aþkýn vecdi, insanlýk için bir umut olsun
Birlikte haykýralým: Ey aþk!
Yetiþ, karanlýk yürekler aydýnlansýn

M. Talat Uzunyaylalý


Sosyal Medyada Paylaşın: