Yazmadým seni daha.. Sevmeye ayýrdým tüm zamanlarý.. Yazmaya bu yüzden vaktim olmadý.. Ben düþünmeye baþlayýnca seni, -ki bu bir önceki düþünmenin sonundan çok öncedir, Ýnan ki daðlar, taþlar, inan ki bulutlar, yaðmur ve kar.. Toprakla su ve gökyüzü, güneþ ay ve yýldýzlar.. Onlar da benimle birlikte. Ve onlar da benim kadar seni düþünürler... Benim kadar diyemem ama Yemin ederim onlar da seni özler.. Hep dalgýným bu günlerde.. Saati cezveye koyup yumurta tutuyorum.. Bir gün takvime bakmasam yýlý unutuyorum.. Aklým baþýma gelmiyor, baþýma çarpmadan dallar.. Yolda yürürken dalýp dalýp gidiyorum.. Nisan’a kaç var diyorum saati sorarken.. Hiç böyle olmamýþtým.. Bilenlere sordum ; “aþk bu”dediler…
Yorum:Elif USTA @1elif.miktari.siir___
Sosyal Medyada Paylaşın:
1elif.miktari.siir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.