ÇİÇEKTEN ÇİÇEĞE DOĞRU...

Gidiyorum buralardan anne, gidiyorum.
Sakýn aðlama,bir damla yaþ, akmasýn gözlerinden
Ardýmdan, gözü yaþlý bir ana býrakmak istemiyorum ,
Þehir þehir, köy köy,
Gezerim mesleðim adýna...

Bu kalabalýk þehirlerde, sokaklarda kayboluveririm,
Aklýmdaki tüm sorularla kaçýp gideceðim,
Aðlamazlar gidiþime, sevinmezler dönüþüme,
Sakýn, sakýn anam! akmasýn gözlerinden bir damla yaþ,
Solmasýn yüzündeki güller...

Gezeceðim tüm ANADOLU topraklarýný,
Þiirler yazacaðým ANTEP, URFA, DÝYARBAKIR, SÝÝRT, demeden,
Yazacacaðým ANADOLU topraklarýna destanlar,
Kalmasýn bir þehir bile küskün bana,
SÝVAS, ERZURUM, ÝSTANBUL, BOLU demeden...

Ýçimdeki feryatlarý dindireceðim,
Sonsuz bir hayatýn derinliklerinden kaybolup gideceðim.
Güneþin doðuþundan batýþýna kadar yürüyeceðim anam.
Ben böyleyim neylersin, deðiþmem bilirsin ya;
Sil akan gözyaþlarýný aðlama ardýmdan...

Gidiciyim, gurbetçiyim,
Aðlar yüreðimiz, aðlar analarýmýz,
Ama asla vazgeçmeyiz bilirsin budur iþte hayat,
Nerde olursakta yolcuyuz, deðil mi anam?
Sakýn ha, bükme boynunu bakma öyle melül melül...

Bakma öyle arkama kalmasýn içinde bu kadar hüzün, ýzdýrap!
Kalabalýk þehirler arasýndan geçeceðim belki de,
Belki de o pamuklu ellerinden öpemeyeceðim,
Nefis yemeklerinden tadamayacaðým,
Ben bu yola koyuldum, dönüþü yok bilirsin...

Kaç ANADOLU çocuðu þehir þehir gezip,
Kimisi doktor, kimisi öðretmen, kimisi mühendis,
Kimisi þehit, kimisi benim gibi þair.
Ve tüm analar senin gibi dertli,
Gezeriz, köy þehir demeden gezeriz.

Ben de gidiciyim anam hakkýný helal et,
Bu gün DÝYARBAKIR, yarýn MARDÝN,
Bir gün gelir, HAKKARÝ, BURSA, TRABZON’u ,
Diyar diyar gezeceðim bunu öyle bil...
Sakýn ha özleme beni,

Bir gün bir bir gurbetçi olarak yazarým burda yaþanýlanlarý,
Sularým çiçekleri, giderim baþka çiçeklere...
Ýçlerindeki ümitleri, sevdalarýný yazarým sana,
Bekleme beni, ben arýyým, çiçeklere konarým.
Sevgi taþýrým çiçekten çiçeðe doðru...



Sosyal Medyada Paylaşın: