Geceye Dokunmak

Geceye müptela bir þairin
Siyah mürekkebidir karanlýk
Yazar gökyüzüne geceyi
Kovalarken akla düþen ilk dizeyi...

Günün en yorgun saatinde
Doðum sancýsýndadýr parmaklar
Bir kaðýt bir kalem kafidir
Batan bir güneþten
Þiir gibi bir gece doðurtmaya...

Ne geceler doðdu ellerime
Sabahý zor eden sýzýsýyla...

Herkesin harcý deðildir
Geceye dokunmak
Karanlýða ilmek ilmek
Aydýnlýðý dokumak
Zor zanaat ýþýðý anlatmak
Okumaktan uzak acizliðe...

Her gecenin sonunda
Nur topu gibi bir güneþ
Doðar karanlýða inat
Ýnadýna ýþýða biatle...

Ne güneþler battý yüreðime
Sensizken içimi yakan ateþiyle...

Zordur geceye dokunmak
Hele ki gecenin gözleri
Yar ise...

Çaðdaþ DURMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: