Mutlu Olur İnsan Sevince
İhalil
Mutlu Olur İnsan Sevince
Gözlerim yanýyor aðlayacakl sanki,
Yürek dayanmýyor duracak sanki,
Bu ten bu caný taþýmýyor artýk,
Ahirete yolculuðum yakýn inanki.
Susadým. Susamýþlýðým artýyor seni her gördüðümde,
Yorgun düþtüm. Hançer batýyor sanki yüreðime,
Gözlerim pes etti. Hasret kaldým gülmeye,
Acý biraz bu zavallý ve talihsiz boynu büküðe!
Demiþtim sana ben çok duygusal biriyim.
Sevdiklerimin dertleriyle dertli, neþeleriyle neþeliyim.
Acý günlerin beklenmeyen dostuyum,
Sevmeyi bilenlere sözlü, vefalýlarada niþanlýyým.
Iþýklarý yakma! karanliklar bana yetiyor.
Gönlüm duygularný dinliyor seni bekliyor.
Ýlk kez sevmiþtim birini o da buradan gidiyor.
Ayaktayým ama düþeceðim sanki o yar benden uzak duruyor.
Duvarlarý yumrukladým.Gölgemle kavga ettim.
Suçu Hep kendime yükledim.Gönlüme ceza verdim.
Dinlemeseydim duygularýmý, yenerdim belki yüreðimi,
Þimdi herkese yol gösteren bir sevda feneriydim.
Demiþtim sana merak etmeyeceksin beni,
Kayalara fidan dikerken seyredeceksin beni,
Her sýkýntýnýn bir sonu, her gençliðin de bir ihtiyarlýðý vardýr.
Bu hallerde olmazdýn þayet dinleseydin beni.
Saðlýk baki kalmaz insan yaþlanýnca,
Zengin fakir, fakir de zengin olur devran dönünce,
Mutlu olur insanlar sevmeyi yürekten bilince,
Ýyi anýlýrsýn yüreðinde aþk, sevgi, fedakarlýk olunca.
11/11/2003
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.