Kýraç topraklardan ekin derilmez,
Kurumuþ dallarda çiçek görülmez.
Aðaçlar yaþ iken eðilir, zirâ;
Donmuþ bir betona þekil verilmez.
Çürükse temeli, yýkýlýr çatý,
Dostlarýn kötüyse, olursun kötü.
Düþenin hiç dostu olmuyor iþte,
Kýrýlmýþsa bacak, vururlar atý.
Bu günüm yarýným mâziden gelir,
Sular akar mutlak yataðýn bulur.
Asýl azmaz asla, bal da acýmaz,
Aslý kurt balasý gene kurt olur.
Adam ol, adam öl, topraktýr tenin,
Fânidir her þeyin, emanet canýn.
Dünya kadar malýn olsa ne fayda,
Üç metre bez düþer payýna senin.
Çok dinle az konuþ, sözün bal olsun,
Kibirden arýndýr, gönlün göl olsun.
Kanaat ehline yokluk uðramaz,
Ýkramda ihsanda elin bol olsun.
Gönül mülkü Hakk’ýn, kýrayým deme,
Gazapla meydana gireyim deme.
Tevhidî gayretle doldur ömrünü,
Miskinler safýnda durayým deme.
Tavhidî- Hüseyin KILBAÞ
1 Kasým 2024 KÝLÝS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.