ELBET BAHARLAR GELECEK...

Karabulut’ta ne turnalar kaldý, ne leylekler
Beni zemheride býrakýp çekip gittiler
Sensizlikte onlarla dertleþirdim
Kim bilir hangi mevsimde bana dönecekler
Þimdi, güneye dönüp için için aðlarým..

Kolum kanadým kýrýk, karardý düþlerim
Söyle, nasýl bir kader çýkmazý ise
Yalnýzlýða mahkum edilmiþ hayatým
Dalýndan kopan yapraklar misali savruldum
Sonbaharýn solmuþ aðaçlarýna döndüm...

Kimseyi istemiyorum yanýmda, gelmesinler
Senin kokun sarmadýkça hanemi
Uzaðým, gönlümden sildim aymazlarý
Varsýn odalarýmda in cin top oynasýn
Diz üstü çöker seni beklerim sevdamýn çiçeði...

Gözlerimden süzülen özlemler yaþ olsa da
Bir gün geleceðini umut ederek
Dilek aðacýmýn dibinde hayalinle avunur
Çoraða býrakýp gittiðin topraklarýda
Senli sevdalar yeþertirim sevinçler dolusu...

Göreceksin sende karanlýklarýn aydýnlandýðýný
Güneþimiz doðacak yüce tengri daðýndan
Karabulut’un en sert ayazlarý bitecek
Hüzünlü kalbimin bozkýrlarýna yaðmur yüklü
Elbet baharlar gelecek.. baharlar gelecek!..

Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: