Güz Şarkısı

Kalmanýnda bir bedeli var
Gitmeninde
Bundandýr dilimin ölçüsüzlüðü
Eksikliði dile gelmeyen
Yaparým derken yýkýlan duvarlarda gölgem
Tanýmlanmayan.


Ötelerde erguvanlar açýyor
Ben yazýyorum, içimin yangýnýna yaðmurlar yaðýyor
Yazmak diyorum ; binlerce defa yazmak
Sonra karalamak adýmý beyaz sayfalardan
Ötesi, tanýnmamak.


Hatalarýmla yüzleþirken gözlerim
Dilimde acýsý günaha çaðrýsý bedenimin baþkalaþýrken
Zaaflarýmla yüzleþirken sonsuz uykuyla ölümsüzleþerek
Bir þiirin dizelerinde içerken zehrini aþkýn
Hüzünlü melekler dur diyor.


Ayný yerde durur zaman, ayný þarkýyý dinlerken
Kayýp gider avuçlarýmdan
Eflatun bir dünyaya açar gözlerini gölgeler
Ne vakit aðlasa içimdeki çocuk, saklanýrým kendimden
Yalnýzlýðý giyinerek.


Bütün oyunlar bitmiþtir artýk
Ne resim kalmýþtýr duvarda siyah beyaz, ne ismi düþer dilime
O artýk sadece masalýmda bir gölge
Ve içli bir güz þarkýsý
Gözlerimin ýþýðýný söndürüyor sessizce.


Varlýðýma prangalar vurdu duydum can çekiþini
Ne kadar sabýr asaletini yitirmiþ gölgelere
Ýki bayram arasýnda seçilmiþ insanlarýn yüreðine
Damga vurdum hükümsüz artýk sevdalar.



Sosyal Medyada Paylaşın: