Sana çýkmaz yollarým, Karanlýk sokaklardayým Seni sarmaz kollarým, Soðuk odalardayým
Sana suskun dillerim, Lal olmuþ dudaklarým Ne susuz çöllerde Mecnun’um Ne kör kuyularda Yusuf. Kerem gibi nardayým, Aslýmý yitirmiþim
Onca kalabalýk arasýnda yalnýz Yoldayým yoldaþsýz Yol belli deðil, iz süremem Pusulam þaþýrdý yönleri Bir acayip seferdeyim Önümü göremem Gemim ha battý ha batacak Filikam yok kurtaracak Can simidi yok dalgalarla boðuþacak
Ne sevda sahrasýnda kervana katýlabildim Ne aþk denizinde yelkenleri açabildim.. Bir kabus oldu yokluðun Yoruldum düþüncelerimin aðýrlýðýndan Taþýyacak gücüm yok Diner mi kopan fýrtýna yüreðimde Durulur mu yoksunluðumun dalgalarý Gün ýþýðýna kavuþur mu bu gözler Caným can özüm, kanýyor yaralarým Belki bir gün diye umut kapýsýný aralarým Belki bir gün..... Belki.
Faruk Tezel 01.11.2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
FARUK TEZEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.