Soğuk

....... SOÐUK.....1987 Ocak Erzurum

Eksi bilmem kaç derecede
O soðuk ve karanlýk gecede
Þehrin mermer yüzünden
Göz yaþlarým süzülürdü
Gecenin acýmasýz koynuna
Vebali, kara yazanlarýn boynuna

Uðursuz eller fütursuzca
Baþýndan belli olan sonu
Taa alnýmýn çatýna yazardý
Bacasýndan hüzün tüten evlerin
Solgun perdelerinden
Sarý titrek ýþýklar sýzardý
Baþka suçlu yokmuþ gibi
Ben soðuða kýzardým
Soðuk da bana kýzardý
Saçaklardan sarkan buz kamalarý
Ayazda parýldayan hançer gibi
Hasretinle yanan baðrýma batardý
O soguk ve karanlýk gecede
Bir de gözlerini süzüp baktýðýnda
Kalbim, yerinden çýkacak gibi atardý

Benim"Öksüz çocuk" hallerime
Sokak lambalarý bile üzülürken
Payýma düþen hüzünden
Kalan sevgi kýrýntýlarý da ölürdü
Son cümlede, son hecede
O soðuk ve karanlýk gecede
Zehir zemberek sözünden
Kalanlar kalbime gömülürdü
Aþkýmýzla dalga geçer gibi
Acý ve ürpertici çýðlýklarý ile
Karanlýðý yýrtarcasýna
Gamlý gamlý baykuþlar öterdi
Lapa lapa yaðan kar
Bebek kadar masum
Ana sütüden temiz aþkýmýzý
Týpký bir ayýbý saklar gibi örterdi

Oysa sýmsýcak bakýþýndan
Tenimi okþayan nefesinden
Þevkat damlayan gözünden
Her gece yýldýzlar dökülürdü
Ellerimi sýmsýký tutunca
Korkmazdým zehmerinin kýþýndan
Yaðmurundan, yaþýndan
Ýçimi ýsýtan mahcup bakýþýndan
Hele de o muhnis sesinden
Gökselin kalbi yerinden sökülürdü

Lodosla eriyen kar misali
Kollarýmdan sýyrýldý birden
Belki gururdan, belki kibirden
"Dur gitme" diyemedim
Nasýl gidilir böyle severken
Eksi bilmem kaç derecede
O soðuk ve karanlýk gecede
Avuçlarý kor ateþti
Göz bebekleri titrerken

Artýk ne gecenin karanlýðý
Ne soðuk kaldý donduran
Ne de bitmez denen o kara kýþlar
Sadece alevden busesini konduran
Yanaðýmda sýcaklýðý kaldý giderken
Hasret akarken damarlarýmdan
O hüzünlü hali çýkmýyor aklýmdan
Keþkelerin donduðu son gecede
Boðazýmda düðümlenen
Bir türlü diyemediðim
O umutsuz yakarýþlar
Sýzýyordu göz pýnarlarýmdan
Artýk ne içimi ýsýtan o bakýþlar
Ne zehmeriler, kara kýþlar
Ne de soðuk kaldý donduran...
Sosyal Medyada Paylaşın: