Kendin Ol

Bir an göz açýp kapatýyorsun,
sonra bakmýþsýn ki yýllar su gibi akýp gitmiþ,
ama ardýnda ne bir iz býrakmýþsýn, ne bir aný.
Sanki hep baþkalarýnýn cümlelerini fýsýldamýþsýn kendine,
onlarýn baktýðý yerden bakmýþsýn hayata,
ve bir gün, o aynadaki yüz sana büsbütün yabancý olmuþ.

Bir sabah, yýllarýn gölgesinde kalmýþ bir ýþýk ararken
gözlerimdeki boþluðu fark ettim.
Bir zamanlar pýrýl pýrýl parlayan o bakýþ,
sanki gökyüzündeki yýldýzlar gibi kayýp gitmiþti.
O an anladým, kendi izimi çoktan yitirmiþim,
kendimi bulmak için çýktýðým yolda kaybolmuþum.

Bir gün, eski bir dostumla deniz kenarýna indim.
Çarþaf gibi serilmiþ deniz, kýyýya usulca dokunuyordu.
Kumsalda, önümde sýralanmýþ izlerimi gördüm.
Dostum, omzuma hafifçe dokundu,
“Bu izler senin,” dedi, “senin adýmlarýn.”
Bir an durdum, gözlerim doldu.
O kumsala kazýnmýþ her iz, benim hikayemdi.
Baþkalarýna ait izlerle dolu yollarýn yükü yoktu onda,
bu kez sadece bana ait bir yoldu.

Bir baþka gün, kalabalýk bir davetteydim;
etrafýmda bir sürü insan ama içimde derin bir yalnýzlýk.
Gözlerim baþka hayatlara, baþka hikayelere takýldý.
Herkes birbirine benzemek için, kendini gizlemiþ gibiydi.
Kendi gölgemde kendimi sakladýðýmý fark ettim o an;
kendi gökyüzümde parlamayý seçmeliydim artýk.

Böyle anlarda karar veriyor insan;
ya baþkalarýnýn hayatýnda figüran olacaksýn,
ya da kendi hikayenin baþrolü.
O gün, kendi sahnemi yazmaya karar verdim.
Kimseye baðýmlý olmadan,
kendi izlerimi býrakarak ilerleyecektim.

Hayat kýsa; gerçekten çok kýsa…
Bu ömürde kendine dokunmazsan,
yüreðine deðip kendi göðünde özgürce uçamazsan,
yaþamýþ sayýlýr mýsýn?

O yüzden, kim ne derse desin,
kendi yolunu çiz, kendi gökyüzünde kanat çýrp,
ve her adýmda kendi hikayeni yaz.

Selda Ýyiekmekci (Erdoðan )

Sosyal Medyada Paylaşın: