Kendi kendime þiirler yazýyorum hala Zamanýnda okuduðundan habersiz
Belki üzeri pullu Gül kokulu bir zarf gönderseydim Haberim olurdu Ellerinin ellerimin deðdiði harflere dokunduðundan Belki yýrtar atardýn Belki öper koklar göðsüne sarardýn Ama bilirdim ulaþtýðýný illa ki
Ýki satýrýn okunma süresince Göz göze gelirdik Hiç olmayan biþey olurdu Tutuþurdu harfler bakýþlarýnla Yüreðimin hiç içmeden tutuþtuðu gibisinden deðil Yazýlan yerini buldu diye
Belki bir mektup içinde Sunamadýðým Þiir soðuðunda ýsýtamadýðým hislerim Isýnýrdý avuçlarýnýn arasýnda
Bir zarfa sýðamadým diye Üzüldüm þimdi de
Ne yüreðine Ne yanýna Ne de katlý bir kaðýtla ellerine Sýðamadým iþte
Katlandýðým yerde Þiir açtým Saplandýðým yerden Þiir kanattým
Çünkü Bir mektuba dürüp büküp yazamadýðým Sen gibi bir duam vardý
Hangi harf dua yerine geçerdi ki Parmaklarým hala Kehribar taþýyla ah çekerken
_beyhude
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beyhudenin Kalemi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.