HERKES BİRŞEY DÜŞÜNDÜ

HERKES BÝRÞEY DÜÞÜNDÜ

Ben derdime ortak görmedim gardaþ,
Kimi cepken, kimi cebi düþündü.
Ser verdim, sýrrýmý vermedim gardaþ,
Kimi mahzen, kimi gübü düþündü.

Ben hep sürünmüþüm, daðda bayýrda,
Fark göremedim ki, þerde hayýrda,
Kimisi otlandý yeþil çayýrda,
Kimi kucak, kimi hobu düþündü.

Üst üstüne yýðdýlar serveti, varý,
Zarar garip; herkes düþünür kârý,
Derdim ne ise ben çektim efkârý,
Kimi yatý, kimi cibi düþündü.

Kimisi piknikte, kimi kebapta,
Kimisi hayalde, kimi serapta,
Arayýp sorduðum her bir sebepte,
Kimi sivri, kimi söbü düþündü.

Bir çýkmaz sokakta fikrim boðuldu,
Umutla beklenen kervan daðýldý,
Ahdimiz, andýmýz böyle deðildi,
Kimi kasa, kimi kabý düþündü.

“Höt” diyenden kopar ödümüz gayri,
Söndü ateþ, yanmaz odumuz gayri,
“Kaygýsýzlar” olsun adýmýz gayri,
Kimi sonu, kimi dibi düþündü.

Yitik Ozan’ým ben boþ konuþtum, boþ,
Millet aleminde, taþ yaðsada taþ,
Kimse üren ite “oþ” demiyor, “oþ,”
Kimi benzer, kimi gibi düþündü.

Sosyal Medyada Paylaşın: