Yer'yüzünde Hüzün-II

sen kýrýlganlýktan olma
zarif bir dokudan doðma hüzün çiçeðiydin


sen ellerini yüreðime koyunca
yeniden doðar, binlerce yýldýzý uyandýrýr yataðýndan
þehre bir yeni zümrüt saçardýn


gecenin gözbebeklerindeki þer karanlýðýný
daðýtan aydýnlýðýn
gümüþ bir hilal gibi parlayan gülüþün yok
uzun yürüyüþlere veda ediyor
hasretin soluk bulmuyor artýk kaldýrýmlarda


yaðmur yýkayýp yaktý afiþlerin rengini
susturdu o güzel türküleri rüzgar
bir zamanlar ölümsüz bir yüze sahipti kelimelerin
düðün þölenleri kurardý her mýsrada
yaþamak ve direnmek için savaþýrdý


þehrin ruhunu esir aldý yasaklar
ölüm, çirkinlik ve kir kapladý her köþeyi


ellerimde birkaç þiir kaldý
çivit mavisi birkaç düþ kelebeði
ellerimde bahara eriþme iznim yok
böðürtlen morunda lezzetsiz bir helalleþme yüreðimde
içimdeki is ýrmaðý
sirenlerle dolup taþtý kandillerin
bir aylýk ömrü kaldý yalnýzlýðýn
ömrünü baþa sarmak istedi
tasvire hacet kalmadan uçuþu hatýrladý


havalanan bir kuþun kanýna girdi
sonra da yetim bir hiç gibi
gürültü etmeden çekip gitti


gözlerim lambasýný yitirdi
gözlerime katran bir kýlçýk battý
ne rezil bir akþamdý


göksel bir tören bekledim
sönük bir sükuneti uyandýrmak için
sustuklarýndan bir sýr getirecekti posta kuþlarý
bildiðim ne kadar ezber varsa o gün
ezip geçmiþti aklýmý


uzaklýk ilmeðini geçirdi
sonrasý yok
yüzümüz gri ve belirsiz
dýþýmýzda soðuk bir duvar
sanki bir savaþ alaný þimdi
kýrýk dökük umutlarýn maliyeti





_boran
Sosyal Medyada Paylaşın: