SENİ SEVİYORUM
Yaðmurlarýn yaðýþýný,
Dökülüþünü damlalarýn gökyüzünden.
Özgürlüðü anýmsatan gözlerinde,
Bir sýnýrýn bitiþini,
Yeni bir hayatýn baþlangýcýný izler gibi.
Göz bebeklerinin çerçevesinde hapsolmuþluðumu,
Kopuþunu ekvatorun aydýnlanma çemberinde,
Her þeyi tuzla buza çeviren bakýþlarýný,
Ýradesizliðimi sana karþý,
Lütuf biliyorum...
Oturmuþ gruba karþý
Sana karþý koyamamýþlýðýmý seyrediyorum...
Verdiðin þey acý mý, zevk mi birbirinden ayýramýyorum.
’Kahrýn da hoþ senin, lütfun da’ hoþ der gibi, seviyorum...
Seyre dalýyorum alemleri gözbebeklerinde..
Gözlerin bir volkan,
Bir yanardað etkisi gözlerin..
Gözlerinin renkleriyle tonlanmýþ bir gezegeni,
Bir uydunun yörüngeden çýkýþýný,
Doðanýn tüm oluþlarýný,
Tüm gel git olaylarýný,
Ve dahi topraðýn ayaðýmýn altýndan kayýþýný,
Gözlerinle iliþkilendiriyorum.
Hayata dair olan biten ne varsa seninle seviyorum...
Nasýl oluyor da iznim olmadan böyle büyüyebiliyorsun içimde.
Ömrü çoktan bitmiþ bir yýldýzýn.
Büyüyüp, büyüyüp,
Kendini, kendinde yok ediþini izliyorum
Seninle seviþirken ...
Yok oluþuma dalýyorum gözlerinde
Þimdi çaðýrsan beni,
Sanki kýyametler kopacak.
Zaman kendini inkar edecek.
Ve asýrlardýr sende kalmýþým gibi,
Varlýðýmý misafir edecek bakýþlarýn.
Yorgun bir saati misafir eder gibi.
Ayný yönde, bir gidip, bir geri dönecek zaman sanki.
Akrebi koynuna almýþ yelkovan gibi.
Ýþte öyle Allahsýz seviyorum seni...
Gördüðüm her canlýyý seninle iliþkilendirir gibi
seviyorum seni.
Bazen bir elma aðacýna benziyor gövden.
Kýrýlgan.
Bazen saðlam, demir gibi.
Dünyaya sonradan dikilmiþ .
Peþinden bin ayet gönderilmiþ gibi..
Yapma! derken dünya alem.
Bütün hücrem,
Bütün atom altý varlýklar düþman kesilse de.
Yasak meyvelerinin tadýyla dolduruyorum içimi.
Bir kýzýl elma.
Tüm varlýðýmý inkar ettiren.
Aklýmý baþýmdan alan.
Mis kokulu bir elma gibi...
Günahlarýn en büyüðünde kutsuyorsun tenimi.
Oysa Tanrý bile reddetmiþti bizi
Yalnýz býrakýlmýþtý Havva ile Adem’i
Sanki aþk denilen o ateþi kendi yakmamýþ gibi.
Herkesi ne kadar da yalnýz býrakmýþtý.
Her þey kendisine tapsýndý.
Hayatý böyle kurgulamýþtý...
Tanrý bizi kandýrdý.
Aþk denilen o büyüyü baþýmýza musallat edip,
Tanrý bizi aldattý.
Tanrý; seni de, beni de ateþiyle yaktý.
Tanrý bizi kandýrdý...
Tanrý bize yol göstereceðine
Tanrý bizi bu amâk-ý hayalin içinde yalnýz býraktý....
Özlem SABA
www.ozlemsaba.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.