SEN YETER Kİ GEL SEVGİLİ

Aþk ateþi yakmadan tüm ruhumuzu,
Gözlerindeki fer hala sönmeden,
Yakamozlanmadan kýyýsýnda oynaþtýðýmýz denizler.
Ben hala bendeyken, yitirmeden aklýmý,
Gel sevgili...

Fýrtýnalar çökmeden akþamlarýmýza,
Tan yeline esir olmadan sabahlarýmýz,
Tenim candan soyulmadan hala,
Nefes alýrken dudaklarým,
Lal olmadan dilim,
Bir sýcak busenle canlanacak cesedim.
Toprak olmadan,
Gel sevgili…

Hala delip geçerken birlikte dinlediðimiz nameler kalbimi,
Üç kuruþluk vuruþunda bile adýný sayýklarken,
Yalan olmadan yaþadýðýmýz o mesut günler,
Varlýðýna inandýr da beni,
Gel sevgili...

Gerçeðine dokunamam biliyorum,
Elimi uzatsam kaybolacak gibisin.
Gelincik tarlalarý misali uçuþurken eteklerim düþ bahçelerinde,
Rüyalarýmda bile olsa,
Tenezzül et de,
Gel sevgili...

Eðer korkuyorsan Tanrý’dan.
Günahlarýn en büyüðü saydýysan sevdamýzý,
Bir ömür yanmaksa seni bir an görmenin bedeli,
Vebalin boynumadýr,
Ben yanarým ikimizin yerine,
Sen yeter ki gel sevgili...

Özlem SABA
www.ozlemsaba.com

Sosyal Medyada Paylaşın: