Ait olmanýn açlýðýyla, etrafýný istimlak eden anlam, bize bir alan býrakmaz ki kimselersiz konuþmak mümkün olsun : Doðruya doðru, saðrýsý sanrý ile kýrbaçlanan gerçeðin doru taylarý, ki onlar gören gözün çocuklarýdýr, benliðin dikenli tellerine saplandý.
Sýnýrlý bir nabýzla can çekiþen cübbeli aklýn müritleri, ruhsatsýz bir þifayý döke saça oraya doðru ilerledi.
Ruhun, iþtahlý aç canavarlarý kör karanlýkta alestaydý.
Oradan yalnýzca gerçeðin G’si kurtuldu. Ve maksatlý bir merakla aranan, nokta olarak ortadan kayboldu.
Þimdi hepimiz, onu buluyoruz. Bildiðimizi anlatmak için, bir vahaya koþar gibi.
29102bin24Ýst.
Sosyal Medyada Paylaşın:
A.Y Borke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.