Ey Dostum Unutmadım Seni

Ey dost, suskun gecelerde adýma yankýlanan ses,
Bir zamanlar parlak yýldýzlarla bezediðimiz gök,
Þimdi küskün turnalarla, sessizliðe gömülmüþ.
Göðün mavisini unuttum, yollar çamurla dolmuþ...

Beklediðim duraklar bomboþ, yollar geçit vermez,
Bir martýnýn kýrýk kanatlarýnda kaldý bakýþlarým,
Her köþe baþý, eski bir anýyý canlandýrýr sessizce,
Bu yollar anlamsýz, içimde beliren derin keder...

Bir zamanlar hýzlý yürürdüm, sen bilirsin dostum,
Ayak seslerimde saklýydý gençliðin gözü kara tutkusu.
O heyecan, þimdi unutulmuþ bir þarkýnýn nakaratý,
Þimdiyse her adým, aðýr ve kederle yüklü, sessiz...

Sokaklar suskun, yýldýzlar avucumdan kayar bir bir,
Gözlerim bulanýk, bakarken kendi aynama,
Bir yabancý mý bu yüzümde beliren solgun çehre?
Kimsesiz akþamlarda, yorgun bir suret bana bakan...

Yollar uzun, gölgeler takipte, hatýralar yanýmda,
Her gecede ansýzýn yükselen bir dalga gibi anýlar,
Sýðdýramam o eski günleri bu yeni boþluða,
Dilimde hep yasaklanmýþ sözlerin kýrýntýlarý...

Anlatamadým kimseye, içimde yankýlanan sessizliði,
Her hece bir düðüm oldu, sustukça içim titrer.
Psikiyatrinin derman olamadýðý bu koca yangýný,
Sadece sen bilirdin dostum, yüreðimin sancýsýný...

Gece boyu beklerim ki, bir dost eli deðsin omzuma,
O eski gülen yüzler bir anlýk soluk versin,
Ama sadece sigara dumaný kalýr yaný baþýmda,
Bir avuntu misali, suskun bir sýrdaþ bana...

Erol Kekeç/2005-Çengelköy/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: