Sessiz Yükler

Gözlerimde kaybolan bir zaman,
Bir hayal gibi soluk, silik adýmlar.
Bir ses ararým, rüzgarla taþýnan,
Ama yankýsý çoktan yutulmuþ yollar.

Gidenler var, dönmeyen izlerle,
Hafýzamda boþluklar açan adlar.
Bir özlemin soðuk kollarýnda,
Düþlerim parçalanmýþ aynalar kadar.

Ýçimdeki sessiz çýðlýklar,
Düþerken birer birer, sarýlýr karanlýða.
Gece, yüreðimin yankýsý gibi aðýr,
Ve gökyüzü, içimde bir türlü doðmayan sabah.

Bir zamanlar ben olan ne varsa,
Þimdi uzak, eriþilmez bir kýyý gibi.
Ne geri döner, ne de unutur zaman,
Hafiflemeyen bu kaybolmuþ ruhu.

Bir özlem ki hiç dinmeyen,
Bir acý ki hep derinde yatan,
Sadece sessizlikle anlaþýlýr,
Ve ancak sessizlikle taþýnýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: