Mihre Olsan
Sürgüne uðrayýnca, içimin sen yarasý.
Söküldü kemiklerim, dil ve dudak arasý.
Tükendi umutlarým, güz geldi baharýma.
Düþlerimin buðusu, oldu kömür karasý.
Damla damla süzülüp, tel tel döküldün gözden.
Mum misali eridim, baðrýmda yanan közden.
Bilmedin hallerimi, kuruttun güllerimi.
Viran oldu can hanem, ok ile vurdun özden.
Bir Elif miktarýnca, geceme mihre olsan.
Odamý aydýnlatýp, inþirah gibi dolsan
Olmaz ya hani gelsen, alsan sevda yükünü.
Þu gönül diyarýmda, ebediyen sen kalsan.
Tefekküre bulandým, dilime sükut düþtü
Muhayyel anýlarým, girdapta birer düþtü
Ey esen seher yeli!Geldin ruhum arýndý
Kalbimin kelamýna, yalnýzca izin düþtü.
Ýyisi mi susalým, susmak güzeldir aziz.
Gayb bahçesinde esen, misk-i amberler biziz.
Vuslata ermek için, hiç olmak gerek ise
Ýlahi aþk yolunda, kýrýlsýn dizlerimiz.
@1elif.miktari.siir___
Elif USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
1elif.miktari.siir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.