Hayatın İzinde

Hayat, derin bir okyanus gibi; dalgalarý her an yeni bir hikaye sunarken, kýyýlarý da farklý deneyimlerle þekilleniyor. Bu engin denizde kaybolmuþken, zaman geçtikçe birçok þeyin deðiþtiðini gözlemliyorum ama bazý gerçekler hep sabit kalýyor. Bazen mutluluðun rüzgarýyla savrulurken, bazen de hüzün sularýnda kaybolup gidiyorum.

Çocukluðumun geçtiði sokaklar, her köþesinde yaþanmýþ anýlar barýndýrýyor. O günlerde, bahçede arkadaþlarýmla oynarken hayal gücüm sýnýrsýzdý. Düþüp kalkmak, sadece bir oyunun parçasý deðil, her yarada yeni bir maceranýn baþlangýcýydý. O yaz günleri, annemin bahçesindeki aðaçlarýn altýnda oturup mýsýr patlatýrken, komþu çocuklarýyla yaptýðýmýz yarýþmalar hâlâ aklýmda. Birbirimize en komik hikayeleri anlatýrdýk ve bu paylaþýmlar, dostluðun ne kadar deðerli olduðunu öðretirdi. Ýçimdeki çocuk hâlâ yaþýyor; zaman zaman gülümseyip zaman zaman da hüzünleniyorum.

Selda öðretmen oldu; öðrenmenin ve öðretmenin ne kadar kýymetli olduðunu anladýðým an iþte o zaman. Ýlk öðretmenlik deneyimimde, sýnýfýn kapýsýný açtýðýmda içimde bir heyecan vardý. Öðrencilerimin gözlerinde beliren merak, bana yeni bir sorumluluk yüklemiþti. Sadece bilgi vermekle kalmayýp, ruhlara dokunmak istedim. Her dersim, bir yaþam deneyimi paylaþmak için bir fýrsattý. Öðrencilerime umut vermek, onlara ilham aþýlamak için içten bir çaba gösterdim. Gözlerindeki parýltýyý gördüðümde, bir parça da olsa hayatlarýna dokunduðumu hissediyordum. Bir gün, sýnýfýmda bir öðrencim kendini ifade etmekte zorlandýðýnda, onunla küçük bir sohbet yapmýþtým. Onun gözlerindeki korku ve belirsizlik, beni derinden etkiledi. O an, bir öðretmenin sadece ders anlatmakla kalmadýðýný, duygusal bir rehberlik de yaptýðýný anladým. Ancak, kendi hayallerimin peþinden koþarken duraksadýðým anlar da oldu. Öðrencilerimin hayatlarýna ýþýk tutarken, bazen kendi yolumu unuttuðum zamanlar yaþadým. O anlar, beni düþünmeye ve yeniden yönlendirmeye sevk etti.

Hayatýn akýþýnda öðrendiðim en derin gerçeklerden biri, duygularýn geçici olduðudur. Sevgi, öfke, neþe, hüzün… Hepsi gelip geçiyor ama bu geçici duygularýn arkasýnda býraktýðý izler kalýcý. Sevgi beni sarmalarken, öfke içimi kemiriyor, neþe ruhumu canlandýrýyordu. Tüm bu duygular, beni ben yapan parçalar; kaybolduðum anlarda bile beni bulmamý saðlýyor. Son zamanlarda, yoðun bir gün geçirdiðimde eve dönerken, çocuklarýn parklarda neþeyle oynadýðýný görmek içimde bir sýcaklýk hissettiriyor. O an, hayatýn basit ama kýymetli yönlerini hatýrlatýyor.

Son zamanlarda, insanlarýn hayatýndaki sevgisizliði derinlemesine düþündüm. Herkesin içinde bir sevgi arayýþý var; sevilmek, deðerli hissetmek, sevgi vermek… Hayatýn içindeki çatýþmalar, çoðu zaman bu sevgisizliðin bir yansýmasý olarak karþýmýza çýkýyor. Kendi içimde bu sevgiyi bulduðumda, onu etrafa yaymayý ve insanlara dokunmayý amaçlýyorum. Bunun için, küçük jestlerin, sevgi dolu bir sözün ya da birine sadece gülümsemenin büyük fark yaratabileceðine inanýyorum. Bir gün, hastanede yatan bir akrabama gittiðimde, ona biraz sevgi ve destek sunmak için yanýnda durduðumda, onun gözlerindeki minnettarlýk bana bunu hatýrlatmýþtý. Sevginin ne kadar güçlü bir bað olduðunu unutmadým.

Hayatýn Ýzinde, iþte bu keþiflerin bir yansýmasý. Selda olarak, kendi hikayemi paylaþarak baþkalarýnýn kalplerine dokunmayý ve belki de onlara umut aþýlamayý hedefliyorum. Hayat zorlayýcý ve karmaþýk olabilir ama sevgiyi bulduðumuzda, her þey daha anlamlý hale geliyor. Her gün yeni bir sayfa açarak, kendi hikayemi yazmaya devam edeceðim. Umarým bu yazý, birçok insanýn hayatýna bir nebze olsun dokunur ve onlarý düþündürür.

Selda Ýyiekmekci (Erdoðan)



Sosyal Medyada Paylaşın: