Bir Çizgidir Ölüm-Bir Yolculuktur Hayat

Bir çizgidir ölüm,
Sessizce yaklaþtýðýnda fark etmezsin,
Hayatýn en neþeli günlerinde,
Birdenbire çýkar karþýna.
Ne zaman geleceði bilinmez,
Ama her an,
Her solukta hissettirir varlýðýný,
Bir gölge gibi.

Ölüm,
Hep beklenen ama hiç çaðrýlmayan,
Bir misafir gibidir,
Ansýzýn kapýyý çalar,
Ve sen,
Henüz hazýr deðilken bile,
Kendini o çizginin tam ucunda bulursun.

En mutlu anlarda bile,
Sinsi bir fýsýltý gibi gelir,
Duyulur içindeki boþlukta,
Arzularýn zirveye ulaþtýðýnda
Bir anlýðýna kesilir nefesin,
Hayat bir suskunluða bürünür,
Ölüm konuþur o anda,
Ve zaman donar.

Bir samyelidir ölüm,
Kýþýn ortasýnda,
Hayatýn en yeþil baharýnda bile,
Gençliðin sýcak nefesinde hissedilmeyen,
Ama hep yakýn,
Çok yakýn...

Gençlik çaðýnda,
Adý yoktur ölümün,
Bir ihtimal bile deðildir.
Ama ihtiyarlarýn alnýndaki derin çizgilerde,
O kadar belirgindir ki…
O çizgilerde biriken her yýl,
Her an,
O kaçýnýlmaz sona daha da yaklaþýr.

Yaðmur damlalarý,
Topraða karýþýrken,
Bir anne,
Doðacak çocuðuna umutla bakarken,
Hayatýn gizeminde kaybolan
Bir sorudur ölüm.
Henüz sorulmamýþ,
Henüz cevabý belirsiz…

Bulutlarýn üstünde dans eden hayaller,
Rüzgarla savrulurken,
O ince çizgiye doðru yaklaþýr her biri.
Tomurcuklar açar,
Bir annenin karnýnda umut büyür,
Ama her umut,
Bir sona doðru yürür,
Her hayat,
Bir çizgiden geçer,
Her nefes,
O çizgiye bir adým daha…

Bir çizgidir ölüm,
Ama ayný zamanda bir eþik,
Bir sona deðil,
Belki de yeni bir baþlangýca açýlan.
Her adým,
Her nefes,
O çizgiyi biraz daha yaklaþtýrýr.
Ama her nefes de,
Hayatý biraz daha derinden yaþama fýrsatýdýr.

Ölüm bir son mudur?
Yoksa sadece bir dönüþ,
Bir baþka aleme mi geçiþ?
Bilmez insan,
Sadece hisseder,
Her adýmýnda biraz daha yaklaþýrken.
Ama her adým,
Bir anlam kazanýr,
Her nefes,
Bir baðýþ olur hayattan.

Bir çizgidir ölüm,
Ama belki de,
Bir uyarýdýr hayat,
Her aný dolu dolu yaþamamýz için.
Her nefes,
Bir an daha ekler ömre,
Her adým,
Bir þans daha verir hayata,
O büyük bilinmeze doðru yürümek için.

Ölümden korkar mýyýz?
Yoksa onunla yüzleþmeli mi?
Karanlýk bir korku gibi deðil,
Bir yol arkadaþý gibi,
Her nefeste biraz daha farkýnda olarak,
Her gün,
Hayatý daha derin hissederek…

Bir çizgidir ölüm,
Ama ayný zamanda,
Hayatýn bir çaðrýsýdýr bize.
Daha çok sevmek,
Daha çok anlamak,
Daha çok yaþamak için.
Çünkü o çizgiye vardýðýmýzda,
Geride kalan her þey,
Bir iz,
Bir hatýra olacak.

Bir iz býrakmalý insan,
Ölüme yaklaþýrken bile,
Hayatla dans etmeli,
Her adýmda,
Her nefeste,
Biraz daha dolu dolu…

Ölüm,
Bir son deðil,
Bir geçiþ,
Bir yolculuk,
Hayatýn gerçek anlamýný bulduðumuz o son adým belki.
Ama þimdi,
O son adýmdan önce,
Her anýn kýymetini bilme zamaný.
Çünkü hayat,
O çizginin ötesinde de var,
Ama bu tarafta yaþanmalý,
Doyasýya,
Sevgiyle,
Cesaretle,
Farkýndalýkla…

Ve bir gün,
O çizgiye vardýðýmýzda,
Hayatýn bize verdiði her nefesi,
Geride bir miras olarak býrakacaðýz.
Bir hatýra,
Bir iz,
Bir nefes…

Bir çizgidir ölüm,
Ama her þeyden önce,
Bir çaðrýdýr hayat,
Yaþamanýn,
Sevmenin,
Ve her anýn kýymetini bilmenin tam zamaný…

Bahadýr Hataylý/25.10.2024/23.20/Sancatepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: