Ýçimde yangýn, Ruhumda isyan, Dilimde feryat. Baþýmdan bela eksik olmuyor. Geceye musallat olan deli, Bilmem ki niçin Baþkasýný bulmuyor? Uykuda kan revan kavuþtuklarým, Rüyada ilk ve son buluþtuklarým, Hiç hatýrlayanlar var mý dersin? Okul duvarýnda yazýþtýklarým? Gözleri gülerdi konuþtuklarým. Teker teker gitmiþler, Beni hep terk etmiþler. Kaynar ruhumda isyan! Bitsin mahmurluk uyan!
Sadaka deðil ondan Ýsteyip almadýðým, Cahili bolca imiþ Yaþayýp bilmediðim! Ne bedbaht insanmýþým, Ömürde gülmediðim, Nesini seveyim ben, Sonunu görmediðim. Sürüklendiðim umman Bilinmeze götürür, Her gidiþte limaný Yýkar dize getirir, Yüklü olan sevgiyi Daðýtarak bitirir. Xumar gözlerin duman, Uyan ay yüzlüm uyan!
Bu son sefer gidiþin, Hýrçýn dönüþ yaptýrýr, Aldýðý yolcularý Sonsuzluða yetirir. Son mekâna yatýrýr. Bu dert beni bitirir. Duymadan feryat- figan, Uyan uykudan uyan!.. 24.10.2024 Emir Þýktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emir ŞIKTAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.