Sen benim kaderim değilsin!

Çok geçte olsa

Anladým ki artýk sen

Benim, ne kaderimsin ve ne de dert hanemsin



Her ne kadar

Yýllarý sana hasretsem de

Yüreðimin burukluðuyla nefeslenip tükenmiþsem,



Yetti artýk,

Ne gözyaþlarýma,

Ve nede yýlgýn umutlarýma bir kapý aralamayacaðým.



Ömür boyu

Sukutu hayal yaþamayacaðým,

Nazarlarýmý senden saklayacaðým, kalbi burkacaðým.



Diyarlarý arþýnlayýp,

Solgun nefesleri arayacaðým,

Sinemde býraktýðýn uhdeleri hazine gibi saklayacaðým.



Kimsenin sevdasýnda,

Kalbi kanamalarýn sancýsýyla,

Hicran saðanaðýnda kalmasýna tahammül edemeyeceðim,



Mütemadiyen gideceðim,

Öteler için nefeslenip hamd edeceðim,

Zülfüyâr için, hüznü nefeslenmek olmayacak benim iþim,



Aþk kimin nasibi

Kalbi vuslat, tahkikin hakký deðil mi?

Azimete ne demeli, çileyle nefeslenmeyi haz edebilmeli.



Her yaðmur damlasýnda,

Yaðan karýn beyazlýðýnda berivanýn,

Suhuletini, kanaat içinde ki meþkini, o sabrýn hikmetiyle,



Derlenmeyi,

Muvazene için birliði,

Aklýn en zaruri refakatini, eren kimliðinde ki mefkûreyle,



Nefiste eriyerek,

Meclisin meþkinde nefeslenerek,

Keramete asla tevessül etmeyerek, terk etmeli mukallitliði,



Halin serinliðinde,

Aþkýn bir dem olan güzelliðinde,

Müddeti nefes tefekkürüyle, ölümün müstesna iklimine þek ile…







Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: