Ýþin kolaymýþ be Yunus! Bulmuþsun saf temiz insanlarý, Kimisine þeyhim demiþsin, Kimisine sözlerini dinletmiþsin. Bu gün yaþayaydýn da göreydim seni... Önüne diz çökeceðin, Bir Tapduk bulabilir miydin? Ýnsanlarýn içi baþka dýþý baþka oldu be Yunus! Teslim olacaðýn bir insan var mý bilmem? Ýkiyüzlülüðün, ihanetin bini bir para. Aðaçtan, kuþtan, ýrmaktan ilham almýþsýn, Ne iyi... Bir tane temiz ýrmak kalmadý Yunus! Çeþmeler kurudu, dereler yok. Su yerine yað, pislik, kir akýyor. Denizler bile kirli. Kuþlar eskisi gibi ötmüyor. Zehir solumuþlar, boyunlarý bükük. Zaten senin zamanýndaki kuþlarýn, Çoktan nesilleri tükenmiþ. Þimdikiler onlara hiç benzemiyor Yunus’um. Arkadaþlýk ettiðin ceylanlarý, Gel de þimdi bul, bulabilirsen. Hiç erinmezdin, Doðru odunlarý bulup getirirdin. Ormandan... Orman mý kaldý be Yunus? Bu günkü insanlar yeþilin düþmaný, Giden yaktý, gelen kesti. Doðru odun mu? Gel de þimdi bul. Doðrusundan vazgeçtim, eðrisini bul. Ýyi ki o çaðda yaþamýþsýn. Ýyi ki... Bu günkü ortamda Yunus mu yetiþir? Gel de bu çaðda aþýk ol, Yunus ol bakalým. Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.