Utanıyorum!

Utanýrým, söyleyemem yaþadýðým yalnýzlýðý!
Onsuzluðu anlatmaya kelimeler yetmiyor ki...
Yoksa bu mu, sevda dedikleri?
Yalnýz olmak, onsuz olmak!
Çok üzücü bir duygu!
Arzu ettiðiniz kiþiyi, hep ýanýmýzda olmasýný isteriz.. .
Acaba bencillik mi?
Dilin söylediði...
Kalbin arzuladýðý...
Aklýn, mantýkla çalýþtýðý o yalnýzlýk..
Gözlerden boþalan bir hüzün, yanaklardan akan bir boþluk...
Boþluðun arkasýnda yanlýzlýk...
Yalnýzlýk, ona giderken...
Yollarý, günlerin ardýnda bitirmek!
Sevdiðinden giderken de yollarda ömrünü bitirmektir!
Yalnýzlýk; ne mavi derinlikleri olan denizler de...
Ne de sýcak çöllerde olmaktýr!
Yalnýzlýk yaþadýðýn þehirde sevdiðine ulaþamamaktýr!
Yanlýzlýk, denizi yakmak!
Gece, güneþin doðmasýný beklemek gibidir! Sen denize ateþe verdin!
Þimdi, gece güneþin doðmasýný bekle...
Hem de yapayalnýz!
Ýnsanlarý tanýdýkça yalnýzlýk güzelleþiyor...
Vücut bulmuþ her ruh yalnýzlýða mahkumdur!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: