ARAF

Ben kafa patlatmam ayrýlýklara
Yorgun bedenim gelemez yalnýzlýklara
sevmek dediðin zor zanaat olmaz tekrarý sayfalarda
Varlýk yada yokluk arasý bir araf
Dayanamaz insan yarýnlara geçmek bilmeyen býçak sýrtý zamana

Hayat dediðin avuç içindeki su,
akar geçer yok olur ne kadar tutmaya çalýþsan da...

Dik gözlerini þimdi semaya,
yaðmura sebep bulut da orda
ayazý çaðýran yýldýz da

BU hallerimi sorma sorgulama sebep te çok sebep olanda
Kaybolurum yok olurum bir gün ben elbet.
Ücradýr araf gitsen gidemez kalsan kalamazsýn
deyimler vardýr üzerine yazýlan ikilem cehennemidir araf kurtulamazsýn...

Sen, gökyüzünü sýðdýrabildin mi ?
Göz bebeklerinin içine ya da avuçlarýna ...
Ne kadar yýldýz toplayabildin gecenin ayazýnda
Ya da ne kadarýný sayabildin yerlerini karýþtýrmadan acaba?

YOK yokluk bu deðil benim bildiðim
Her tezat bir çýkmaz sokak bu hayatta
Dünü umursama, yarýný düþünme, BUGÜNÜ yaþa
Yalnýz bugün kaybol kendi arafýnda...
Yalnýz bugün aksýn zaman SENÝN avuçlarýnda...

Gün gelir biterim kendi zaman ayarýmda
kör olur gözlerim görmem doðru ne varsa
Ben gelemem ayrýlýklara zaman bir avuç su tutamam avuçlarýmda
Yaþa gitsin zamana ait ne varsa
Yakýnda bir tek sen kalacaksýn kendi araafýnla baþ baþa.



KELEBEK...
Sosyal Medyada Paylaşın: