YANMAKTIR ASIL OLAN. KÜLLERİNDEN YENİDEN DOĞMAK!
Özlem_SABA
YANMAKTIR ASIL OLAN. KÜLLERİNDEN YENİDEN DOĞMAK!
Yorgunluðumun tarifini yapacak bir cümle bulamadým henüz.
Utançtadýr þairine duygular.
Ve ne zaman iki satýr yazmaya kalksam,
Karalar üstünü anýlar...
Bir akþam vakti,
Ansýzýn tutuklanýrken heveslerimiz,
Acýnýn doðurduðu kadýnlara giydirilirken tüm günahlar.
Nereye yüzümüzü dönsek,
Sevgisizlikten, kararmaktadýr bulutlar.
-Ha yaðdý, ha yaðacaklar..!
Senin adýný yanlýþ koymuþ insanlýk;
Sevda-Aþk..!
Ve ne zaman içimize düþsen,
Akýlýmýz baþýmýzdan firar...
-Dokunaný saran, yakan Aþk!
Ama býrakýp gidemeyiz yine de kendimizi.
Henüz bedeli ödenmiþ,
Ama yaþanmamýþ sevinçlerimiz var...
Ve ne zaman, adýný sorsam kendime,
Yaþýmdan büyük acýlarým fýsýldar!
-Ýnsanlar bu yazdýklarýmýn tümüne þiir diyorlar!
Doðmadan anlýmýza yazýlmýþ yazýlardý asýl ’þiir’ olanlar.
Hele bir okuna görsün hayat denilen sayfalar.
Kaðýt da, kalem de, daima kendini yalanlar...
Beyaz günlere giydirilmiþ siyah geceler gibi,
Yakýþmazdý sevdaya:
Tarihi tutulmaz, yazýlmazdý yapraklara ayrýlýklar...
Fakat kime sarýlsak apansýz,
Arkasý dönük,
Gider ayak biraz...
-Kimsenin yanýna kalmýyormuþ Aþk!
-Hüznü taþýmaktan yoruldu göz bebeklerim.
’Geride kalanlarýn kurþuna dizilirmiþ kirpiklerinde damlalar.’
Nereye dökersek dökelim,
Kan revan biraz...
Ve öyle nasýrlar baðlar ki yüreðimiz zamanla,
Kendini o en büyük harbe hazýrlar.
-Aþk ile ’yanmak’ !
Aþk bahanesiymiþ insan olmanýn.
’Yanmakmýþ’ gerçeðimiz esas;
Ve küllerinden,
Tanrýya yeniden doðmak!
Özlem SABA
www.ozlemsaba.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.