KALBİM KALBİNE DOLANIYORDU

bir gece
ucu karanlýk
sisli bir geceyi giyindim üzerime...

yandým!
kavruldum da,
bir türlü çýkaramadým üzerimden onu...

hani derler ya!
bir kývýlcým
bir ormaný yakar diye!

görünmez bir yangýn
ruhumu tutmuþtu...

zihnim itten beterdi
gönlüm ise,
sultanda yoktu...

aklým beynimin kývrýmlarýndan kurtulup
yol’un kývrýmýný seçmiþti...

kalbim, kalbine dolanýyor
artýk bana düz yol görünmüyordu...

Özlem SABA
www.ozlemsaba.com

Sosyal Medyada Paylaşın: