Herkes gülerken görür, yerken de kaþýk kaþýk Kahkaha atar ama ruhunu güldürmüyor! Ne hikmetse neþeli, sanki gülmeye âþýk Bir havalar, havalar güruhu güldürmüyor!
Savaþýn içinde hep, kan görmeye doymuyor Aðlarým diye sebep, soðan bile soymuyor Yetim görse kaçýyor, dirlik verip koymuyor Zalimlerle bir olup mecruhu güldürmüyor!
Abuk sabuk konuþur, eðlenmektir amacý Kim varsa yakýný, bu yüzden yaþar utancý Tanýyan deðiþtirir yol, seçer de yamacý Kendisine benzeyen matuhu güldürmüyor!
Terörden nemalanýr, yaþar maðaralarda Yedi düvel kandýrýr, zalimdir davalarda Masumun anasýný aðlatýr, yaralar da Doðduðu memleketi, Eruh’u güldürmüyor!
Gizli saklý ne varsa söyler durur sahnede Oyundur hep trajedi oynanýr iki perde Anlaþýlýnca sonu, dil deðiþtirir kahpe Þerrine þer katsa da, þuhunu güldürmüyor!
Hep bana der her sözde, dünya doyurmaz gözde! Ýnsan deðildir özde, gör, göz baðýný çözde Anlatsa, günahýyla yanarsýn anca közde Kurtuluþu olacak, Nuh’unu güldürmüyor!
Saffet Kuramaz, 22.10.2024, Ankara
Münezzeh Makama varamaz kullar Tevbeye olursa, açýlýr eller Bendeniz Rabbime istiðfar ettim Yetmiþ iki millet, biri ben idim
Rabbim Bâki, ne mutlu bize Cümle zorluklar da, geliyor dize Rabbin hediyesi, insan yaþamak Tadý ne güzeldir, bir an yaþamak ------->deniz_tayanç1
Teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.