sızı

bekleyiþlerin en yoðunu çaldý kapýmý
sesi bekliyordum
zaten hazýrdým
boynuma ilmeðini atmasýný bekliyordum
açtým kapýyý umutsuz bir sevinçle
çýtýrdayan sonbahar yapraðý olarak
açtým ve bakýþtýk, gözlemledik birbirimizi
ne yapsam yapýyor
ben zannediyordu kendini sevimsiz ukala
aðýr ve yorgun görünüyordu
çaresizliðine oturmaya geldim diyordu
sen-ben ve alabildiðine çaresizlik kokan bir bekleyiþ
kurtulamayýþlarýn sonu mu gelmiþti
yahut çocukluk ümidimin ýþýðý mý sönmüþtü
bekleyiþlerin en yoðunu
çaresizce bedenime oturmaya gelmiþti
baþarýsýzlýklarýn kattýðý buram buram kokan tecrübemle
buyur ettim içeri, ölüme hazýrlanmýþlarýn tevekkülüyle
korktum, kabullendim, midem bulandý, utandým
hiçbir þey beni çýkaramýyordu kabuðumdan
bekleyiþ sonsuza kadar sürecekti besbelli
gözlerime bakmadan
tertemiz gözyaþlarýmý görmeden
oturdu
emperyal bir sýcaklýkla sardý tüm bedenimi
varlýðýn maddesini sarmaya
umudun ýþýðýný yakmaya geldim dedi
son nefesimi içimde býrakýrken
Sosyal Medyada Paylaşın: