NİÇİN SEVDİRDİN BANA KENDİNİ

Dilde hükmü olmayan sözler
Aðýr gelir bazen kalbe

Gurbettir çünkü yüreðiniz
Bir baþka yüreðe...

Çaresiz;
Vurursunuz bir sahil kýyýsýna
Açarsýnýz bir þiþe þarap
Oturursunuz karþý gruba

Yaptýðý gibi denizin asi dalgalara
Tüm maziyi
Kusarsýnýz bir anda!

Ve kesersiniz hesabýný
Veresiye harcanan zamanlarýn

Bir bu yana çevrilir kadehler
Bir o yana anýlarla...

Döndürür baþý
Sallandýðý anda
Þiþede ayný duramayan þarap

Bir saðdan yaklaþýr hüzün
Bir de soldan.
Trolcü tekneler misali
Hiç acýmadan

...
Þu batan günün doðuþunda
Gözlerimi sensiz açayým diye mi?

Sensiz gireyim diye mi yataða ay ýþýðýnda
Yemeði sensiz yiyeyim
Suyu sensiz içeyim diye mi

Ne mutluluðumda
Ne de mutsuzluðumda

Ne inleten gecelerin yarýsýnda
Ne olmayan sabahlarýn sancýlarýnda

Ne sarhoþluðumda
Ne de aklým baþýmda

Aþkla vurulmuþ
Yaralý bir ceylan gibi
Tenime merhem tenini özlemle
aradýðýmda

Sensiz kalayým diye mi sevdirdin
bana kendini?!

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: