Gökyüzünden ay miras kaldı bana

Gökyüzünden ay miras kaldý bana nöbetlerdeyim,
Hicaz bir ömrümün senfonisini besteliyorum,
Nice insanlar deðiþmiþ heyhat,
Cam kýrýklarý deðil can kýrýklarý batýyor yüreðime,

Nasýlda gözüküyor dünya hele bak,
Annemin yazmasýnda ki bir boncuk kadar,
Nasýlda yaþýyorlar mýþ ve yaþýyoruz,
Bir iðne ucundan bile küçük bu hayat !


Þu tartýþtýðýz daireler aklýma geliyor,
Mesela þu devasa arsalar binalar,
Ben hiç göremiyorum,
Ama sesiniz geliyor taaa buraya kadar,

Bakmayýn göremiyorum sizi,
Sizin beni göremediðiniz gibi,


Bu gece þiir kokuyor buram buram,
Çünkü !
Burda çiçekler olmaz,
Kýymetini bilin ayda bir papatya açmaz,
Gökyüzünden ay miras kaldý bana nöbetlerdeyim,

Selamý var sizi sabaha uyandýran ýþýðýn,
O da dönüyor öyle durduðuna kanmayýn,
Vallahi bizler hariç burda herkes dönüyor,
Sabit kalan kimse yok.


Karanlýklarda kalan ey ademoðullarý,
Iþýðýnýz hiç kesilmedi,
Ben hiç söndüðünü görmedim,
Gökyüzünden ay miras kaldý bana,
ben nöbetlerdeyim...

dusuneninsanerckose
Sosyal Medyada Paylaşın: