Biraz da Yaşama Sevinci

ellerimizde yoktu dünya
sadece biz vardýk
birbirimize ait bütün evren bizdik


karþý kýyýda kaybolmuþ umutlar kadar sessizdik
bir fýrtýnanýn öncesindeki o garip huzursuzluk gibi
hepimiz beklerken bir deðiþim rüzgârýný eser diye
o aný tutmaya çalýþýyorduk


bazen susuzluðun ortasýnda bir vahaydýk
sen çölün kumlarý kadar sýcak
ben ise okyanuslarýn derinliði kadar soðuktum


sesleri düþmüþ sokaklarýn köþelerinde
kýrýk dökük hayallerimizi onarmaya çalýþarak
düþlerin buðulu dünyasýnda kaybolmamak
hayal kýrýklýklarýný yavaþça geride býrakmak için
kanatlarýmýzý açýp uçarak ilerlemeye çalýþýyorduk


gözlerimizi kapatýp içimizdeki kývýlcýmý bulmak için
ellerimizde tuttuðumuz kitaplarýn sayfalarý
hayatýn anlamýný taþýrken
yüreklerimizdeki sevinci besleyecek kelimeler arýyorduk


bizi çekemeyenlerin parmak izlerinde
bir yudumda fakat dolup taþan hayallerle
kendimizi bulmak için býrakýlmayý bekliyorduk.


ve en sonunda bir pusula gibi
ses etti bir cümle
"dinle, hisset, sevdikçe büyür içinde sevgi
kelimeyi duy, kalbini aç, daha fazlasýný keþfet,"
dedi ve bir gülümseme yüzlerimizde
sayfalarýmýzýn her biri yeni bir baþlangýç için
hazýr bekleyen hikayelere dokunmak için can atýyorduk


Ýlk cümleyle beraber açýlan bir kapý
hayata dair tüm sorularý yanýtlamak isterken
bir göz kýrpmasýyla yaþama sevinci
biraz þaþkýnlýk ve çokça kahkaha
geleceðin kelimelerine doðru attýðýmýz adýmlarla
daðlarý aþan bir azimle
yeniden can buluyorduk
satýr aralarýna sýkýþmýþ bir dipnot gibi



birden, bir cümle daha belirdi havada
sanki hayatýn kendisi bizi çaðýrýyordu
“sevgi, dilden dile dolaþan en güzel sözcüktür,” dedi,
hemen birimiz: “bu da yeni bir serüvenin baþlangýcý” diye haykýrdý


koþarak gittik cümlenin peþinden
aðaçlarýn arasýndan geçerek
o ýþýk raylarýnýn peþinden
ve bir anda ýssýz bir yuva bulduk
içinde parlak bir sevgi tohumu
bize gülümseyen bir küçük kalp gibi


“bakýn!” dedi birimiz, “hayat burada gizlenmiþ”
gördünüz mü
Ýçerideki sevgi tohumlarý umutla büyümeyi bekliyordu
her biri bir baþka hikaye, bir baþka gülümseme
“onu yeþerteceðiz!” dedik hep birlikte

ve ellerimizdeki kelimeleri paylaþmaya baþladýk

“sevgi nedir bilmeyenlere, hep birlikte öðreteceðiz,” dedik
birbirimize coþkuyla baktýk
kelime kelime, cümle cümle büyüdü etrafýmýz
ve o an anladýk ki, her birimizin içinde
bir sözcük yeni bir hayata doðmak için bekliyordu.


bir masalýn içindeydik sanki
ve kelimelerin sihirli dünyasýný keþfediyorduk hep birlikte


kimseyi üzmeden dans ediyordu güneþin sýcaklýðý
dalga sesleri sabahýn melodisi gibiydi
gökyüzü turuncu bir paletin fýrçasýnda
son ýþýklarýyla kucaklýyordu ufkumuzu



bir an gökyüzündeki bulutlar
kumsalýn üzerine serilen bir þemsiye gibi
serin akþamlar için þiirler ve yýldýz haritalarý ..
hüznün meyini içtiðimiz saatler
yeni bir sabah daha olacaktý elbet
ve konuþacaðýz elbet aþkla dolup taþarak
dedim ki;
"zaman ne kadar da cömert,
her aný bir hazine gibi sunuyor bize’’



kalbim, o an bir deniz kadar derin
sevgi dolu gözleri görmek için sabýrsýz
onun yanýnda olmak hayatýn en güzel haliydi
ve biliyorum ki, hepimiz
bir melodinin notalarý kadar uyumlu
gerçekten de çok mutluyduk




_boran
Sosyal Medyada Paylaşın: