yýl 1939 ;
ikinci umumi harbin parmak uçlarýnda tutuþan mektubu okuyordu vuslat gecesi
sývasý sarýya çalan duvarda hoyratça vuruyordu gonk
on mumluk ýþýðýn gözlerine bakarken ikincisinden saydým üçü ve dördü
ve yankýsýný eteðine býrakýp sustu saat ve kuyu ve derin ve sessizlik açmazý..
boþ bir cadde görüyorum kimsesi yoktu barut kokusu sinmiþ duraðýn
genç bir kýz yürüyor titreyen gölgesiyle yalnýz mý yalnýz
uçuþuyordu saçlarý güz rüzgârýyla yarýþta
hýçkýrýða benzer sesler karýþýyordu karanlýða
takvimler biliyor ki eylülden fazlaydý hüznü..
kýsýk sesimi duyuyorum tahta merdivenleri çýkarken
o kýzý bulmalýyým diyor içeme düþen fersude bir ilhâm
’göðün sinesine yazarmýþ geceyi aðlatan mýsralarý
hiç deðiþtirmezmiþ -sarý orkide- mahlasýný’
nefes nefese koþuyorum boþ caddede elimde çiçeklerle
patlýyor saðýmdan soluma þarapneller fosforlu renklerle
elimden düþüyor orkide
eziliyor paletlerle
gözyaþým yok
savaþ yok
genç kýz da yok
sadece
bir ýþýk sýzýyor perdenin arasýndan
gün aðarýrken...
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.