GECELERDE ÜŞÜR SEN UYUDUKÇA...

Bir anne çýðlýðý düþtüðünde karanlýða
Gecelerde üþür, ay ve yýldýzlarda
Buz kesilir, kurur pýnarlar, çölleþir vadiler
Hýncýyla silkinir karabulutlar
Düþürür aðýtlarýný saðnak saðnak yüreklere
Çýðlýklar saplanýr baðrýna mermi gibi,
Rengarenk çiçekler solar
Feryatlar en yüksek daðlarý tuz buz eder
Saðýrlaþýr adam diye saygý duyduklarýn...

Kan kokusu topraklar vataným derken
Onurun ayaklar altýna alýnýr
Yurdun için tek kurþun atmamýþlar
Çepeçevre sarar etrafýný sýrtlanlar
Sömürü çarkýný döndürürler
Sýrtýnda mavzeri yiðit gençlerin
Kutsalýn memleketinde þehit düþerken
Kuþlar bile çýðlýk çýðlýða uçuþurlar da
Lanet olasý, çarký kýrýlasý düzen
Masallar üretmeye devam eder kan sýzarken...

Þu memlekette bir Türk olamadýn sen
Yalanlara, palavralara kandýkca
Her þeyin yaðma, talan olacak bilesin
Ruhsuzluðuna deðdikçe sular bile üþür
Özüne dönmedikçe sen
Nice ülkü fidanlarý yok olacak yanýbaþýnda
Nice bin yýllýk çýnarlar kuruyacak
Haydi yürü, sen de katýl þanlý yürüyüþe
Geceler üþümesin, sular üþümesin özünde...

Zafer Direniþ
...
Sosyal Medyada Paylaşın: