Kahr-ı Mezar

Bu hayatta hep düzgün bir insan olmayý seçtim
Geçtim en sarp köprülerden
Önümde beliren tarlalara tohum ektim
Gençtim ölümü düþünmeden
Yýllarýmý bir bir heba ettim
Gerçekleri kimse söylemedi bana
Ben olacaklarý orta yaþlarda sezdim
Gün oldu küfür ettim, akþýmýnda içki içtim
Hatta Aliyi de çaðýrdým mahalleden
Onu da bu günaha ortak ettim
Zaman doldu, günler bitti, ölüm geldi
Can üfleyen rabbim, canýmý çekti
Sela okundu mahalle camisinden
Herkes olmasa da çoðu insan geldi
Tabutuma çivi çaktý önce biri
Sonra taþýdýlar omuzlarda
Kazdýklarý çukura indirdiler
Tahtayla üstümü örttüler
Güneþi görmez oldu naaþým
Küreklerce toprak atýldý üstüme
Mezarýma tükürdü biri
Bir uðultu koptu duyuyorum
Ama kim olduðunu göremiyorum
Kahr-ý Mezar içindeyim artýk
Duysam ne olacak görsem ne
Herkes gidince bir sýkýntý çöktü
Gece olunca ruhum ürperdi
Azaplar baþlýyordu iþte
Kahroldum bu mezarýn içinde

Ahmet Yoldaþ 19.10.2024

Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın: