ELİF DEDİM***

Parmaklarýmda elif,
Sessiz bir rüzgâr eser,
Minareler fýsýldar,
Eyüp’te, Sultanahmet’te,
Her kubbede yankýlanýr,
Zamanýn eski sesiyle.

Ayasofya’nýn taþlarý,
Bir elif gizler içinden,
Fatih’in dualarý,
Göðe yükselir derinden.
Ceviz aðaçlarýnýn gölgesi,
Düþer kalbime,
Sanki bir sýr verir,
Her yaprakta bir kelime.

Lam’la baþlar her nefes,
Mim’de saklanýr bilinen,
Ruhum, manayý çözmeye,
Yelken açar gecelerden.

Minarelerde yankýlanýr,
Gizemli bir týný,
Bu sessizlikte saklýdýr,
Elif’in sýrrý,
Her harfte bir âlem,
Her düþüncede bir deniz,
Aklýmda bir ses,
Dilimde elif, lam, mim...

Ve geceye gömülen,
Yýldýzlar arasýnda yanký,
Gökyüzüne dokunan,
Bir dua fýsýldanýr sanki.
Karanlýkta yükselir,
Sultanahmet’in kubbesinden,
Her yanký, her nefes,
Bir elif’e döner yeniden.

Ceviz aðaçlarý hýþýrdar,
Gölgesi aðýr, sessiz,
Eyüp Sultan’ýn yollarýnda,
Her adýmda elifin izleri giz.
Bir bilmece sarar içimi,
Her adýmýmda dokunur zamana,
Ruhum yol alýrken,
Yine elifle baþlar dualar bana.

HÜZÜN DENÝZÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: