GÖNLÜM.. SON DURAK

Biliyorum yaralýsýn ey deli gönlüm.
Düþündükçe yoruluyorsun.
Sýzlýyorsun derinden derinden.
Kanýyorsun için için...
O vefasýz ise;
Çaðýrsanda duymaz sesini.
Sarmaz yaraný..
Anlamaz halini..

Biliyorum dertlisin ey deli gönlüm.
Bir berduþ gibi dolanýrsýn avare avare
Açmýþ bedeninde bir deðil, binbir yare
Yoktur, bilirim...
Yoktur ondan baþka sana çare..
Kafesteki kuþ misali, çýrpýnýrsýn..
Ama nafile, kýrmýþ hayýrsýz kanadýný.
Bir biri ardýna hançerlemiþ gönül evini.
Talan eylemiþ haneni.
Çalmýþ hayallerini, çalmýþ neþeni.

Bilirim gam, keder, hüzün dolusun..
Kurumuþ mor sümbüllü baðýn.
Çizik çizik her yanýn..
Çekilmiþ kanýn, solmuþ benzin
Gülmez hiç gülmedi ki yüzün.
Bahar yok sana, her mevsim güzün
Tek tek döküldü yapraðýn...
Kuþlar göç eylemiþ dalýnda...
Bir sahra ortasýnda kalmýþ gibisin.
Çorak topraklarda susuz..
Çatlak çatlak dudaðýn.
Hiç kurumadý ki yanaðýn
Ýþte geldin bak...
Bura, burasý son duraðýn.
18.10.24
Sosyal Medyada Paylaşın: