ana gibi yar olmaz

ah ellerim,
gözlerimin nasýrý kerpiçliðinde
yýrtar, kanatýrcasýna topraðýn baðrýný..
çýkmak istedikçe aydýnlýðýmýn, karanlýðýndan
kazýyorum dünyayý kumundan, suyundan
kazýdýkça arz’ýn merkezini derinleþiyor her katman,
bulanýyor derinleþtkçe ruhum katran, katran
ruhum ki, bedenime dar, bedenim dünyadan terki diyar


ah vebalim,
önce toprak, sonra ormaným ben, ruhum kozalak
önce ana sonra aðýtým ben, her dilden, dinden
duasý yarým kalmýþ çýðlýkken analarýn yüreði
içim odalarýnda sýra, sýra servisiz, sebilsiz kundaklar
süt kokmuyor, kokamýyor artýk hiç bir vicdan ve
çanaðýna kan, can doðrandýkça beþiklerin
mühürleniyor ninni sesleri emziklerin kurdelasýndan


duy beni dünya
evlat acýsý varken koynumda, baðrýmda
kalmamýþken kaburgamda umut ve sevda
olmasa da olur cennet ayaklarýmýn altýnda
"ana gibi yar olmaz" da deme, demekle olmuyor, olmaz..


~°~
~°~
~°~




Sosyal Medyada Paylaşın: