KALSIN ÖYLECE
Umutlarla varýz, uzanýþ onlarladýr düne, yarýna
Bizi býrakmaz ki engeller, dokunabilmek adýna
Her defasýnda daha bir zorlukla sýnanýrýz
Vazgeçmeyiz belki fakat, direniþtir arzularýmýz.
Ve sen ey mutluluk , birkaç güzel de hece
Varsa bu yolda saadet, bitecektir elbet gece
Bir hezeyansa filmin sonu, býrak kalsýn öylece.
Rengârenk tablolarý canladýrmaz mýydý eskiler
Kendileri siyah beyaz, duygularý armoniydi
Oysa hayat bütün renkleriyle önde duruyor
Kimlermiþ ki onlar, esenlikten kova kova alýyor
Her daldýrýþta neden bize düþendir elem söyle
Açmayacaksa huzurda kapýyý anahtar, emek boþ
Desene, gündüzler de gece gibi, duygular sarhoþ.
Aranýlanlar hep olmuþtur, olacaklar da
Bulmak ümidini yitirme, daima sakla
Þimdikinden daha kötüye de gider mi iþler
Desene gelince yeri esen yel de sürükler.
Bir þükrün gizemindeydi o asude hayat
Þimdi ya kolaylýklarý ya da zorlarý dayat.
Ayný menzile giden farklý yollar da olurmuþ
Kimileri bu uðurda yitip de kaybolurmuþ
Biz daha eskilerden tutunmuþtuk ipine
Maneviyat deminde gelmiþti ruhlar kendine
Dilersen ayný yolda durmaktayým bekliyorum
Olmadý diyorsan beklemem, yola çýkýyorum
Bir zamanlarýn esintisi isterim deðsin tenlere
Bir adým atamayacaksan býrak, kalsýn öylece.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.