Kendi kendime söylenir dururdum. artýk bu yaz yapacaðým der demez kanal boyunda bulunurduk arkadaþlarla. yýllardýr içimde bir yüktü. yüzmeyi öðrenmek. bekleyin! beni havuzlar dercesine, suyun içine býrakýrdýk ya kendimizi, büyüklerimiz elimizde tutar öðrenirdik. hareketli, performanslarý hayranlýk uyandýrýr peþin sýra atlar dururduk. kumsal olmazsa da, eðlenir kurulanýr, kanal boyu uzanan beton duvarlarýn üzerine serilirdik. paniðe kapýlmasam da, heyacan zirvelerdeydi. kendimi suya býraktýkça yazýn bunaltýcý havanýn rehavetinden kurtulur serinlerdik. özgürlüðün huzurun adresi, kollarýna býraktýðým saatlerce yüzdüðüm mekânlarý sahi, nasýl unuturum? aramýyor deðilim.
Aksaray/17/10/24
Gökmen Yýlmaz Erdem
Esenlik ve barýþ üzerinizde olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.