KUSUNTU

Takma!
Umursama!
Düþünme!
Acýdan beslenme!

Bunlar ne çirkin kelimeler böyle...

Doðru ya;
Ýnsan olmak güç gelebilir bazen!

Þöyle düþündüm bir an;
Dilinizde size ait olmayan kelimeleri çevirmekle talaþ beyinleriniz kendi kendini dünyanýn en hakikatli bilgesi sayýyor olabilir mi ki?!?

Hem ayrýca, olaylara bu kadar sýð, umursamaz ve bencilce bakmayý hangi karanlýk ruhlar öðretti size?

Bataklýða dadanan sinekler gibi, nerede kötülük siz hep ordasýnýz.
Zihninizin oluþturduðu çöplüðü nerede iyi bir þey görseniz, hemen oraya kusuyorsunuz!
O hicran dolu, fikir membanýzýn en kýsa zamanda kurumasý dileðiyle...

...
Oysa sadece sevmek ve sevilmek için gelmemiþ miydik biz bu dünya!
Aþk’ý ölümsüz kýlmak için...

"Biraz dayan kardeþim, her þey geçici” demek için burada deðil miydik?
Bir kiþiye yar olmaya!
Bir acýya em olmaya!

Bazen anlamak, anlaþýlmak ve anlamlandýrmak için deðil miydik!

Hepimizi sevmek belki zor geliyor olabilir ancak, dilinize pelesenk olmuþ o kelimelere ben; ’bir insanýn en insanlaþmýþ hali’ diyorum sadece...

Ýstemeyene zorla insanlýk satýlmaz ancak
Biliyorum ki, hayat bir gün çarpa çarpa öðretir hepimize...

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: